Geschiedenis

Chris en Frieda Habermehl – Sanduhan

Wij zijn Chris (Nijkerk, Nederland,1953) en Frieda (Sorong, Nieuw Guinea, 1960). In 1991 is ons ‘gemengd huwelijk’ (Nederlands – Moluks) in Harderwijk ingezegend.  Sinds juli 1999 wonen we met onze dochters Lisa (1992) en Hannah (1994) op Curaçao. Aan onze komst naar ‘dushi Kòrsou’ is een lange weg vooraf gegaan.
lees meer
Toen we elkaar leerden kennen, begin 1990, werd vrij snel duidelijk dat we veel dingen gemeen hadden. Zo hadden we allebei een royale belangstelling voor andere culturen. Chris was net terug uit Tanzania, waar hij had meegewerkt aan een seminar over de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking en Frieda was een half jaar eerder teruggekomen van een fietstocht van 12.000 km door Zuid Amerika. Daarnaast waren we beiden op en indrukwekkende manier in aanraking gekomen met de liefde en genade van Jezus en we hadden beiden het verlangen om deze liefde en genade te delen met anderen.

We deelden dus een open hart voor kinderen en culturen, een verlangen om onze liefde en ontzag voor God de Vader, Jezus de Zoon en de Heilige Geest op een praktische manier te belijden en de wetenschap dat de wereld groter is dan alleen Nederland.

Die mix heeft ons op de weg van zending geleid met als insteek sociale hulpverlening: samen met het bieden van hulp dragen we het christelijk geloof uit. Deze vorm van zending heeft een veel overeenkomsten met de reguliere ontwikkelings-samenwerking. Via een werk- vakantie bij het Lilian Trasher Orphenage in Assiout, Egypte; de Berea Bijbelschool in Haarlem; een stage bij Brazilië Zending in São Gonçalo, Brazilië; de cursus Kinder- en Tiener Pastoraat van Stichting Chris zijn we in Curaçao gekomen. De eerste jaren in een klein christelijk internaat en vanaf maart 2002 in het gezinshuis kas Eliata, waarover u uitgebreid kunt lezen op deze site.

Toen we op Curaçao arriveerden waren onze dochters Lisa en Hannah nog twee kleine meisjes van zes en vier, daarna onder de Caribische zon opgegroeid tot twee milde pubers en inmiddels studeren / werken beide in Nederland. In het gezin ‘Eliata’ spelen ze een belang- rijke rol, ook op 9000 km afstand. Voor onze huidige pleegkinderen zijn ze zussen die in Nederland studeren, een bekend gegeven binnen veel Curaçaose gezinnen. Het uitgangs- punt van het gezinshuis is dat pleegkinderen zoveel mogelijk meegenomen worden in het ritme en de geschiedenis van het bestaand gezin. Het functioneren van het gezin Habermehl – Sanduhan, met al zijn structuren, interacties en rituelen, is een bepalend element in het proces van herstel bij de pleegkinderen en hun ontwikkeling tot stabiele volwassenen.